Burn-out door aanhoudende en conflicterende werkeisen?

Een 30-jarige engineer komt op het spreekuur van de bedrijfsarts. Hij ziet het niet meer zitten op het werk. Hij is emotioneel, slaapt slecht, is prikkelbaar, piekert de hele dag en voelt zich gejaagd. Hij voelt dat hij de controle is kwijtgeraakt, vooral op zijn werk. Hij woont alleen, heeft contact met een aantal hechte vrienden, maar weinig met zijn familie. Er zijn geen aanwijzingen voor een psychiatrische aandoening. Tot voor kort was deze man zelden ziek. Hij is afgestudeerd als chemisch technoloog en werkt sinds die tijd bij een chemisch productiebedrijf met wortels in de Verenigde Staten. Aanvankelijk deed hij het werk met twee collega’s, maar na reorganisaties is hij nu grotendeels alleen verantwoordelijk.

De beslissingen over projecten worden tegenwoordig op het hoofdkantoor in de Verenigde Staten genomen. Dat gebeurt vanwege het tijdsverschil vaak in de avond of de nacht. Vervolgens worden ze per mail doorgegeven aan zijn leidinggevende in Nederland die ze meestal zonder commentaar naar hem doorstuurt. Deze leidinggevende in Nederland heeft daarnaast zijn eigen projectagenda en dat leidt nogal eens tot conflicterende eisen aan de engineer. De engineer ervaart druk van zowel zijn leidinggevende als vanuit het moederbedrijf in de Verenigde Staten en lost dit op door veel over te werken. Dat wordt naar eigen zeggen ook van hem verwacht en daar wordt hij goed voor betaald. Maar het feit dat hij de enige engineer is met specifieke kennis van zaken maakt dat er conflicten ontstaan op het moment dat het werk niet toe laat dat hij bijvoorbeeld een weekend weg is.

De bedrijfsarts adviseert hem een korte time out en verwijst hem naar de bedrijfspsycholoog. In overleg met de HR-manager wordt het probleem aangekaart bij zowel het lokale management als in de VS. Hoewel de leidinggevende in Nederland de druk herkent, zegt hij er weinig aan te kunnen doen: veel wordt bepaald op het hoofdkantoor. Zelf heeft deze chef er geen moeite mee bijna elke dag bereikbaar te zijn en mails binnen 24-48 uur te beantwoorden, ook in het weekend. Dus hoewel het de engineer lukt via een opbouwschema het werk na verloop van een aantal weken te hervatten, is de werkdruk nauwelijks afgenomen. En ondanks dat hij er nu beter tegen kan, meldt hij tijdens het laatste spreekuurcontact met de bedrijfsarts dat hij zijn eigen plan heeft getrokken en een baan heeft gevonden bij een ander bedrijf. Niettemin lijkt de oorzaak van uitval hier in overwegende mate in het werk te hebben gelegen en meldt de bedrijfsarts dit als beroepsziekte.