Een op maat gemaakte werkgerelateerde interventie bij patiënten met gastro-intestinale kanker is zowel positief als haalbaar. Een bedrijfsarts consulent (BACO) kan hieraan een belangrijke bijdrage leveren. Tot deze conclusies komt Anne-Claire Zaman in het proefschrift ‘Tailored work-related support for patients with gastrointestinal cancer. Development and evaluation of an early intervention in clinical practice’ waarop zij 5 december promoveerde.  

Anne-Claire Zaman beschrijft in het eerste deel van haar proefschrift de ontwikkeling van een op maat gemaakte interventie bij patiënten met gastro-intestinale kanker. Dit deel begint met een haalbaarheidsstudie naar de rol van de oncological occupational physician (de OOP), ofwel de bedrijfsarts consulent (BACO).  Er werd een aantal positieve effecten gevonden. Zo heeft de BACO meer kennis van kanker en de vormen van behandeling en benutbare mogelijkheden voor het werk. Het werken in een klinische setting werd ook als een meerwaarde gezien. Collega’s en patiënten waren over het algemeen positief over de rol van de BACO die ook als meer onafhankelijk werd gezien dan een bedrijfsarts. Gebrek aan structurele financiering en onbekendheid met rol BACO werden als uitdagingen benoemd. 

De interventie bestond uit op maat gemaakte ondersteuning die als volgt kan worden onderscheiden:

1. Milde werkgerelateerde problemen: ondersteuning door een oncologisch verpleegkundige
2. Ernstige werkgerelateerde problemen: ondersteuning door een BACO
3. Complexe werkgerelateerde problemen:  ondersteuning door een multidisciplinair team

Er werden drie gesprekken van 30 minuten ingepland, één voor aanvang van de behandeling, twee later.

In het tweede deel van het proefschrift is het proces en de effectiviteit van de interventie onderzocht. Daaruit bleek dat de interventie als positief en haalbaar werd beschouwd, al waren er wel enkele kanttekeningen te maken, zoals de duur van de gesprekken, het moment van inzetten van de interventie en de rol van de BACO, die meer verankerd moet worden in de klinische setting.

De interventie was effectief: patiënten bleken na ondersteuning 43 dagen eerder terug te keren naar het werkplek dan deelnemers uit de controlegroep.