Het vaststellen van een beroepsziekte is niet altijd even eenvoudig. Klachten waarmee werkenden naar de bedrijfsarts komen zijn vaak aspecifiek en mogelijk werkgerelateerd, maar daarmee nog geen beroepsziekten. Gecombineerd met informatie over blootstelling aan risicofactoren in het werk kunnen deze klachten wél dienen als vroegsignalen van beroepsziekten en daarmee aangrijpingspunt voor preventieve acties. Als werk het probleem is van ziekte, is een behandeling niet de oplossing.

De maatregelen die nodig zijn om veilig te kunnen werken in de COVID-19 crisis kunnen leiden tot een toename van huidproblemen aan de handen, vooral bij medewerkers in de gezondheidszorg. Medewerkers van de afdeling Arbeidsdermatologie van het Amsterdam UMC hebben daarom adviezen opgesteld over het voorkómen van deze huidproblemen.

Het rapport van het NCvB-onderzoek in het kader van de overheidscampagne “Veilig werken met gevaarlijke stoffen” is gepubliceerd. Het doel van het onderzoek was de kwaliteit van de signalering en preventie van beroepsgebonden huid- en luchtwegaandoeningen veroorzaakt door schadelijke stoffen te verbeteren.

Een gebrekkige samenwerking tussen arbeidshygiënist en bedrijfsarts belemmert het implementeren van preventieve maatregelen op het gebied van schadelijke stoffen. Als een bedrijfsarts actief gezondheidsklachten vroeg signaleert is dat een bevorderende factor. Dat zijn enkele uitkomsten van een NCvB-onderzoek in het kader van de overheidscampagne ‘Veilig werken met gevaarlijke stoffen’.

Om zicht te krijgen op de blootstelling aan gevaarlijke stoffen in het werk wordt biologische monitoring in Nederland nog maar mondjesmaat toegepast. Maar waar dat gebeurt, roept het vaak onverwachte vragen en problemen op. Biologische monitoring kent voordelen maar de organisatie ervan is gecompliceerd.