Het vaststellen van een beroepsziekte is niet altijd even eenvoudig. Klachten waarmee werkenden naar de bedrijfsarts komen zijn vaak aspecifiek en mogelijk werkgerelateerd, maar daarmee nog geen beroepsziekten. Gecombineerd met informatie over blootstelling aan risicofactoren in het werk kunnen deze klachten wél dienen als vroegsignalen van beroepsziekten en daarmee aangrijpingspunt voor preventieve acties. Als werk het probleem is van ziekte, is een behandeling niet de oplossing.

Beroepsziekten: voorkómen is beter dan behandelen

Henk van der Molen, hoofd van het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten, is benoemd tot hoogleraar etiologie en preventie van beroepsziekten. In zijn oratie op 8 maart schetste hij zijn ambities op het gebied van preventie. ‘Mijn ambitie is om risicofactoren in werk verder te ontrafelen en grote vooruitgang te boeken met haalbare en effectieve preventieve maatregelen voor werkenden en werkorganisaties.’

Het NCvB maakt registratierichtlijnen om bedrijfsartsen te ondersteunen bij het melden van beroepsziekten. Om de wetenschappelijke kwaliteit van deze richtlijnen te laten toetsen door internationale experts verschijnen de bijbehorende achtergronddocumenten zo mogelijk ook als artikel. Het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde (NTvG) wijdt deze week een artikel aan onze richtlijn voor het lumbosacraal radiculair syndroom ‘Rughernia wel gerelateerd aan zwaar werk, niet aan zitten’.

Dat concludeert het Financieele Dagblad: ‘De cijfers sluiten aan bij onderzoek van het NCvB en het Coronel Instituut voor Arbeid en Gezondheid van Amsterdam UMC, dat in september naar buiten kwam. Daaruit bleek dat het aantal ziekmeldingen wegens psychische aandoeningen sinds 2013 is verdubbeld.’