Het vaststellen van een beroepsziekte is niet altijd even eenvoudig. Klachten waarmee werkenden naar de bedrijfsarts komen zijn vaak aspecifiek en mogelijk werkgerelateerd, maar daarmee nog geen beroepsziekten. Gecombineerd met informatie over blootstelling aan risicofactoren in het werk kunnen deze klachten wél dienen als vroegsignalen van beroepsziekten en daarmee aangrijpingspunt voor preventieve acties. Als werk het probleem is van ziekte, is een behandeling niet de oplossing.

Beroepsziekten: voorkómen is beter dan behandelen

Bekijk de opname van de oratie ->

BMJ Open heeft de literatuurstudie van de geactualiseerde beroepsziekteregistratierichtlijn E002 (Overspanning/Burnout) van het NCvB gepubliceerd getiteld Work-related psychosocial risk factors for stress-related mental disorders: an updated systematic review and meta- analysis: https://bmjopen.bmj.com/content/10/7/e034849

Dit is wederom een eervolle erkenning voor de kwaliteit die het NCvB probeert te leveren bij het zo goed mogelijk ‘evidence-based’ vaststellen van beroepsziekten.

Het NCvB maakt registratierichtlijnen om bedrijfsartsen te ondersteunen bij het melden van beroepsziekten. Om de wetenschappelijke kwaliteit van deze richtlijnen te laten toetsen door internationale experts verschijnen de bijbehorende achtergronddocumenten zo mogelijk ook als artikel. Het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde (NTvG) wijdt deze week een artikel aan onze richtlijn voor het lumbosacraal radiculair syndroom ‘Rughernia wel gerelateerd aan zwaar werk, niet aan zitten’.

Ruim 3% van de werknemers zegt een beroepsziekte te hebben opgelopen die is vastgesteld door een arts. Beroepsziekten aan het bewegingsapparaat komen het meeste voor, naast psychische beroepsziekten, blijkt uit de Arbobalans 2018 van TNO.