Het vaststellen van een beroepsziekte is niet altijd even eenvoudig. Klachten waarmee werkenden naar de bedrijfsarts komen zijn vaak aspecifiek en mogelijk werkgerelateerd, maar daarmee nog geen beroepsziekten. Gecombineerd met informatie over blootstelling aan risicofactoren in het werk kunnen deze klachten wél dienen als vroegsignalen van beroepsziekten en daarmee aangrijpingspunt voor preventieve acties. Als werk het probleem is van ziekte, is een behandeling niet de oplossing.

Beroepsziekten: voorkómen is beter dan behandelen

Bekijk de opname van de oratie ->

BMJ Open heeft de literatuurstudie van de geactualiseerde beroepsziekteregistratierichtlijn E002 (Overspanning/Burnout) van het NCvB gepubliceerd getiteld Work-related psychosocial risk factors for stress-related mental disorders: an updated systematic review and meta- analysis: https://bmjopen.bmj.com/content/10/7/e034849

Dit is wederom een eervolle erkenning voor de kwaliteit die het NCvB probeert te leveren bij het zo goed mogelijk ‘evidence-based’ vaststellen van beroepsziekten.

Ieder jaar krijgt het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten meerdere vragen via de helpdesk of een liesbreuk wel of niet door werk kan zijn veroorzaakt. Dit was een goede aanleiding voor de 3e jaars geneeskundestudent Denzel Hondenbrink om zijn bachelorthesis aan deze vraag te wijden. Zijn systematische review met meta-analyse is de basis van de nieuwe registratierichtlijn liesbreuk (Hernia Inguinalis, CAS-code S631, ICD-10-codes: K40).
 

In de periode 1984-2006 zijn medewerkers van Defensie tijdens onderhoudswerkzaamheden blootgesteld aan chroom-6. Dit gebeurde op vijf zogenoemde POMS-locaties (POMS: Prepositioned Organizational Materiel Storage), waar Amerikaans-materieel stond opgeslagen en door Defensiepersoneel werd onderhouden. Het chroom-6 bevond zich vooral in de grondverf van het materieel, dat vrij kon komen bij onderhoudswerkzaamheden.