Het vaststellen van een beroepsziekte is niet altijd even eenvoudig. Klachten waarmee werkenden naar de bedrijfsarts komen zijn vaak aspecifiek en mogelijk werkgerelateerd, maar daarmee nog geen beroepsziekten. Gecombineerd met informatie over blootstelling aan risicofactoren in het werk kunnen deze klachten wél dienen als vroegsignalen van beroepsziekten en daarmee aangrijpingspunt voor preventieve acties. Als werk het probleem is van ziekte, is een behandeling niet de oplossing.

Beroepsziekten: voorkómen is beter dan behandelen

Bekijk de opname van de oratie ->

Ieder jaar krijgt het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten meerdere vragen via de helpdesk of een liesbreuk wel of niet door werk kan zijn veroorzaakt. Dit was een goede aanleiding voor de 3e jaars geneeskundestudent Denzel Hondenbrink om zijn bachelorthesis aan deze vraag te wijden. Zijn systematische review met meta-analyse is de basis van de nieuwe registratierichtlijn liesbreuk (Hernia Inguinalis, CAS-code S631, ICD-10-codes: K40).
 

Op vrijdag 29 maart 2019 heeft de ministerraad een voorstel gedaan aan de Tweede Kamer over de aanstaande regeling voor financiële vergoeding (een eenmalige uitkering van ruim 20.000 euro) aan OPS slachtoffers.  Hoe die vergoeding, de criteria ervoor en de praktische regelingen er precies uit zullen zien, is nog niet duidelijk. Hierover zal waarschijnlijk pas in de zomer van 2019 meer duidelijkheid komen. Wat houdt het voorstel in?

Ruim 3% van de werknemers zegt een beroepsziekte te hebben opgelopen die is vastgesteld door een arts. Beroepsziekten aan het bewegingsapparaat komen het meeste voor, naast psychische beroepsziekten, blijkt uit de Arbobalans 2018 van TNO.