Het vaststellen van een beroepsziekte is niet altijd even eenvoudig. Klachten waarmee werkenden naar de bedrijfsarts komen zijn vaak aspecifiek en mogelijk werkgerelateerd, maar daarmee nog geen beroepsziekten. Gecombineerd met informatie over blootstelling aan risicofactoren in het werk kunnen deze klachten wél dienen als vroegsignalen van beroepsziekten en daarmee aangrijpingspunt voor preventieve acties. Als werk het probleem is van ziekte, is een behandeling niet de oplossing.

Een werknemer van een metaalbewerkingsbedrijf komt bij de bedrijfsarts met handeczeem. Heeft hij een beroepsziekte?

Gewijzigde wet- en regelgeving kan leiden tot meer aandacht voor preventief medisch onderzoek (PMO). Sinds 1 januari 2024 is een werkgever verplicht te onderzoeken of er aanvullende risico’s zijn door de aanwezigheid van CMR-stoffen. Is dat het geval dan moet de werkgever een aanvullende risico-inventarisatie en -evaluatie (ARIE) opstellen.

Voorafgaand aan de oratie van Henk van der Molen vond op 8 maart in de Singelkerk in Amsterdam de 36e Heijermanslezing plaats. De dag stond dit keer in het teken van preventie van beroepsziekten. Prof. dr. ir. Lex Burdorf, hoofd afdeling Public Health Erasmus MC, leidde de drie korte interactieve paneldiscussies over beroepsziektediagnose, onderwijs en de relatie tussen onderzoek en praktijk.

Beroepsziekten: voorkómen is beter dan behandelen

Henk van der Molen, hoofd van het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten, is benoemd tot hoogleraar etiologie en preventie van beroepsziekten. In zijn oratie op 8 maart schetste hij zijn ambities op het gebied van preventie. ‘Mijn ambitie is om risicofactoren in werk verder te ontrafelen en grote vooruitgang te boeken met haalbare en effectieve preventieve maatregelen voor werkenden en werkorganisaties.’