Het vaststellen van een beroepsziekte is niet altijd even eenvoudig. Klachten waarmee werkenden naar de bedrijfsarts komen zijn vaak aspecifiek en mogelijk werkgerelateerd, maar daarmee nog geen beroepsziekten. Gecombineerd met informatie over blootstelling aan risicofactoren in het werk kunnen deze klachten wél dienen als vroegsignalen van beroepsziekten en daarmee aangrijpingspunt voor preventieve acties. Als werk het probleem is van ziekte, is een behandeling niet de oplossing.

Beroepsziekten: voorkómen is beter dan behandelen

Henk van der Molen, hoofd van het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten, is benoemd tot hoogleraar etiologie en preventie van beroepsziekten. In zijn oratie op 8 maart schetste hij zijn ambities op het gebied van preventie. ‘Mijn ambitie is om risicofactoren in werk verder te ontrafelen en grote vooruitgang te boeken met haalbare en effectieve preventieve maatregelen voor werkenden en werkorganisaties.’

Per 1 juli is de nieuwe Arbowet van kracht. Dit betekent dat in het basiscontract werkafspraken zijn gemaakt dat een bedrijfsarts tijd kan besteden aan het opsporen, onderkennen, diagnosticeren en melden van beroepsziekten.

Monique Frings-Dresen, afdelingshoofd (tot 1 september 2017), hoogleraar Beroepsziekten / Arbeidsgebonden aandoeningen, neemt 1 december tijdens de Heijermanslezing afscheid van het NCvB en de PMA. Een afscheidsinterview.

Per 1 juli 2017 is de vernieuwde Arbeidsomstandighedenwet  van kracht. Wijzigingen in de wet moeten gaan leiden tot meer preventie in bedrijven en een stevigere positie van de bedrijfsarts. Het niet melden van een beroepsziekte door bedrijfsarts of arbodienst gaat in de toekomst mogelijk leiden tot een boete van SWZ.