Het vaststellen van een beroepsziekte is niet altijd even eenvoudig. Klachten waarmee werkenden naar de bedrijfsarts komen zijn vaak aspecifiek en mogelijk werkgerelateerd, maar daarmee nog geen beroepsziekten. Gecombineerd met informatie over blootstelling aan risicofactoren in het werk kunnen deze klachten wél dienen als vroegsignalen van beroepsziekten en daarmee aangrijpingspunt voor preventieve acties. Als werk het probleem is van ziekte, is een behandeling niet de oplossing.

Beroepsziekten: voorkómen is beter dan behandelen

Henk van der Molen, hoofd van het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten, is benoemd tot hoogleraar etiologie en preventie van beroepsziekten. In zijn oratie op 8 maart schetste hij zijn ambities op het gebied van preventie. ‘Mijn ambitie is om risicofactoren in werk verder te ontrafelen en grote vooruitgang te boeken met haalbare en effectieve preventieve maatregelen voor werkenden en werkorganisaties.’

Het NCvB heeft een nieuwe registratierichtlijn opgesteld voor het vaststellen van subacromiaal pijnsyndroom (SAPS) als beroepsziekte. SAPS is een specifieke schouderaandoening die veroorzaakt kan worden door risicofactoren in het werk. Het systematisch literatuuronderzoek voor deze richtlijn is in het tijdschrift Occupational Environmental Medicine verschenen als editor’s choice en nu ook vrij downloadbaar.

27 maart 2012 is de LCI richtlijn voor diagnose Q-koortsvermoeidheidssyndroom gepubliceerd. Het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten heeft hier samen met Stigas in geparticipeerd.

Hieronder het officiele RIVM persbericht”.