Het vaststellen van een beroepsziekte is niet altijd even eenvoudig. Klachten waarmee werkenden naar de bedrijfsarts komen zijn vaak aspecifiek en mogelijk werkgerelateerd, maar daarmee nog geen beroepsziekten. Gecombineerd met informatie over blootstelling aan risicofactoren in het werk kunnen deze klachten wél dienen als vroegsignalen van beroepsziekten en daarmee aangrijpingspunt voor preventieve acties. Als werk het probleem is van ziekte, is een behandeling niet de oplossing.

Beroepsziekten: voorkómen is beter dan behandelen

Henk van der Molen, hoofd van het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten, is benoemd tot hoogleraar etiologie en preventie van beroepsziekten. In zijn oratie op 8 maart schetste hij zijn ambities op het gebied van preventie. ‘Mijn ambitie is om risicofactoren in werk verder te ontrafelen en grote vooruitgang te boeken met haalbare en effectieve preventieve maatregelen voor werkenden en werkorganisaties.’

De 37e Heijermanslezing heeft twee onderwerpen: Nieuwe biologische beroepsrisico’s, en Zwangerschap en werk.

Het Peilstation Intensief Melden (PIM) heeft een nieuwe impuls gekregen. Huidige PIM-artsen zijn geraadpleegd en de eerste verbeteringen doorgevoerd. Sinds 2009 wordt met behulp van het PIM een schatting gemaakt van de incidentie van beroepsziekten in Nederland voor verschillende sectoren.
 

Titel: Chronische vermoeidheidsklachten na een infectie met de ziekte van Lyme en Q-koorts: beroepsziekteregistratie als opmaat naar preventief beleid. De 30e Heijermanslezing vrijdag 8 november 2019 staat in het teken van de werkgebonden oorzaken en gevolgen van de ziekte van Lyme en Q-koorts.