Het vaststellen van een beroepsziekte is niet altijd even eenvoudig. Klachten waarmee werkenden naar de bedrijfsarts komen zijn vaak aspecifiek en mogelijk werkgerelateerd, maar daarmee nog geen beroepsziekten. Gecombineerd met informatie over blootstelling aan risicofactoren in het werk kunnen deze klachten wél dienen als vroegsignalen van beroepsziekten en daarmee aangrijpingspunt voor preventieve acties. Als werk het probleem is van ziekte, is een behandeling niet de oplossing.

Beroepsziekten: voorkómen is beter dan behandelen

Henk van der Molen, hoofd van het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten, is benoemd tot hoogleraar etiologie en preventie van beroepsziekten. In zijn oratie op 8 maart schetste hij zijn ambities op het gebied van preventie. ‘Mijn ambitie is om risicofactoren in werk verder te ontrafelen en grote vooruitgang te boeken met haalbare en effectieve preventieve maatregelen voor werkenden en werkorganisaties.’

Het zes-stappenplan voor bedrijfsartsen voor het signaleren, diagnosticeren, melden en preventie van beroepsziekten is positief uit een eerste evaluatie gekomen. Dit blijkt uit een  evaluatierapport.
 

Op vrijdag 29 maart 2019 heeft de ministerraad een voorstel gedaan aan de Tweede Kamer over de aanstaande regeling voor financiële vergoeding (een eenmalige uitkering van ruim 20.000 euro) aan OPS slachtoffers.  Hoe die vergoeding, de criteria ervoor en de praktische regelingen er precies uit zullen zien, is nog niet duidelijk. Hierover zal waarschijnlijk pas in de zomer van 2019 meer duidelijkheid komen. Wat houdt het voorstel in?

Ruim 3% van de werknemers zegt een beroepsziekte te hebben opgelopen die is vastgesteld door een arts. Beroepsziekten aan het bewegingsapparaat komen het meeste voor, naast psychische beroepsziekten, blijkt uit de Arbobalans 2018 van TNO.