Het vaststellen van een beroepsziekte is niet altijd even eenvoudig. Klachten waarmee werkenden naar de bedrijfsarts komen zijn vaak aspecifiek en mogelijk werkgerelateerd, maar daarmee nog geen beroepsziekten. Gecombineerd met informatie over blootstelling aan risicofactoren in het werk kunnen deze klachten wél dienen als vroegsignalen van beroepsziekten en daarmee aangrijpingspunt voor preventieve acties. Als werk het probleem is van ziekte, is een behandeling niet de oplossing.

Beroepsziekten: voorkómen is beter dan behandelen

Bekijk de opname van de oratie ->

Bedrijfs- en verzekeringsartsen zien regelmatig beroepsziekten aan hand en pols in hun praktijk. Het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten maakte een overzicht van de kenmerken van deze beroepsziekten in de laatste tien jaar. Het waren 2139 meldingen. De meestgemelde diagnose was L686 ‘RSI van pols en hand’ met 805 meldingen. De twee meestgerapporteerde risicofactoren (57%) zijn het uitvoeren van snel herhaalde armbewegingen en veel kracht zetten met de handen.

Sinds de invoering van de nieuwe CAS-code R606 voor long-COVID-19 op 5 januari 2022 zijn meer dan honderd meldingen van long-COVID-19 gedaan. Half maart stond de teller op 117 meldingen door 61 melders. Het grootste deel daarvan komt uit de gezondheidszorg.

Ieder jaar krijgt het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten meerdere vragen via de helpdesk of een liesbreuk wel of niet door werk kan zijn veroorzaakt. Dit was een goede aanleiding voor de 3e jaars geneeskundestudent Denzel Hondenbrink om zijn bachelorthesis aan deze vraag te wijden. Zijn systematische review met meta-analyse is de basis van de nieuwe registratierichtlijn liesbreuk (Hernia Inguinalis, CAS-code S631, ICD-10-codes: K40).