Het vaststellen van een beroepsziekte is niet altijd even eenvoudig. Klachten waarmee werkenden naar de bedrijfsarts komen zijn vaak aspecifiek en mogelijk werkgerelateerd, maar daarmee nog geen beroepsziekten. Gecombineerd met informatie over blootstelling aan risicofactoren in het werk kunnen deze klachten wél dienen als vroegsignalen van beroepsziekten en daarmee aangrijpingspunt voor preventieve acties. Als werk het probleem is van ziekte, is een behandeling niet de oplossing.

Beroepsziekten: voorkómen is beter dan behandelen

Bekijk de opname van de oratie ->

Op vrijdag 29 maart 2019 heeft de ministerraad een voorstel gedaan aan de Tweede Kamer over de aanstaande regeling voor financiële vergoeding (een eenmalige uitkering van ruim 20.000 euro) aan OPS slachtoffers.  Hoe die vergoeding, de criteria ervoor en de praktische regelingen er precies uit zullen zien, is nog niet duidelijk. Hierover zal waarschijnlijk pas in de zomer van 2019 meer duidelijkheid komen. Wat houdt het voorstel in?

In de periode 1984-2006 zijn medewerkers van Defensie tijdens onderhoudswerkzaamheden blootgesteld aan chroom-6. Dit gebeurde op vijf zogenoemde POMS-locaties (POMS: Prepositioned Organizational Materiel Storage), waar Amerikaans-materieel stond opgeslagen en door Defensiepersoneel werd onderhouden. Het chroom-6 bevond zich vooral in de grondverf van het materieel, dat vrij kon komen bij onderhoudswerkzaamheden.

Huid- en slijmvliesklachten worden in Scandinavië toenemend toegeschreven aan externe factoren in de (werk)omgeving, zonder dat de oorzaak duidelijk is. Ook in Nederland neemt de aandacht toe voor deze Idiopathic Environmental Intolerances (IEI).