Een 45-jarige manager in een productiebedrijf krijgt te maken met een reorganisatie en het wegvallen van de steun van een technische man. Hij voelt zich uitgeput en meldt zich ziek. Is er sprake van een beroepsziekte?

De bedrijfsarts spreekt de heer B. tijdens een videospreekuur. De man is afgeknapt en uitgeput. Het lukt echt niet meer en hij heeft zich ziekgemeld. Hij is 45 jaar en werkt al zo’n 10 jaar bij dit bedrijf, maar wat er nu is gebeurd is hem nog nooit overkomen. Hij kan zich niet goed meer concentreren, en mist de energie om door te gaan. Hij is het overzicht verloren over zijn werk en dat als technisch manager in een productiebedrijf in de industrie. Dat kan gewoon niet. Veel te gevaarlijk.

Samen met de bedrijfsarts proberen ze erachter te komen hoe dit kon gebeuren. Het bedrijf waar de heer B. werkt, maakt onderdeel uit van een aantal bedrijven dat technische producten maakt, waarbij het ene bedrijf gebruik maakt van het halffabricaat dat door een ander bedrijf is geproduceerd om er een eindproduct van te maken. Op die manier is een productieketen ontstaan. Pasgeleden hebben de eigenaren van twee bedrijven hun bijdragen aan deze productieketen nog eens kritisch tegen het licht gehouden. Het heeft erin geresulteerd dat een meer gestroomlijnd productieproces is ontstaan. De meeste medewerkers hebben een plek gekregen in de nieuwe organisatie, maar een aanzienlijk deel niet. Er waren namelijk nogal wat dubbelingen en die zijn er nu uitgehaald.
Er waren tussen de bedrijven namelijk forse verschillen in werkwijze en bedrijfscultuur en de heer B. werd gevraagd om als technisch manager het productieproces weer efficiënt en geolied te maken, zowel op het technische als op het personele vlak. Hij zag die opdracht wel zitten en heeft de uitdaging aangenomen. Hij had in die tijd veel steun van de technische man in het overkoepelende managementteam. Na verloop van tijd vond deze het te ingewikkeld worden, zag hij te weinig voortgang en kreeg hij elders een heel mooi aanbod. De technische man vertrok dus.

Toen kwam alles op de schouders van de heer B. en dat heeft hem genekt. Er is sprake van een overspanningsbeeld. En gezien de fase waarin hij zit, komt het goed uit dat hij al een paar weken vakantie had gepland. Dat is dan ook het advies en de werkgever stemt daar mee in.

Na de vakantie spreken de bedrijfsarts en betrokkene elkaar weer, opnieuw via een videospreekuur. De vakantie was leuk en heeft B goed gedaan en energie gegeven. De klachten zijn nog niet helemaal verdwenen, maar wel fors verminderd, zeker in de privésfeer. Voor de vakantie had hij, helaas, ook thuis een kort lontje. Dat leidde tot fricties met zijn vrouw en onbegrip bij hun kinderen. Nu gaat dat allemaal weer goed.

Bij het bespreken van de benutbare mogelijkheden vertelt B. op kosten van de werkgever een coach te hebben gekregen. Deze heeft hem geadviseerd nog even te wachten met de start van de re-integratie. De bedrijfsarts gaat daarin mee en heeft zich voorgenomen dit bij het volgende spreekuur weer aan te kaarten.
 

6-Stappenplan:

Stap 1: Er is sprake van een overspanningsbeeld, aanvankelijk in de crisisfase, later meer in de herstelfase
Stap 2: Het is bekend dat dit door het werk kan worden veroorzaakt
Stap 3: De blootstelling: Reorganisatie met een forse impact en later wegvallen van de sociale steun.
Stap 4: Geen aanwijzingen voor aandachtspunten in de privésfeer
Stap 5: Conclusie: Beroepsziekte. Moet nog worden gemeld.
Stap 6: Preventie: Nog onduidelijk hoe het voorkomen hiervan in de toekomst binnen de nieuwe technische organisatie moet worden vormgegeven. En ook interessant of men dit vooraf had kunnen zien aankomen en daar zoveel mogelijk rekening mee had kunnen houden.