Beleid schreeuwt om cijfers, maar die moeten dan wel betrouwbaar zijn. Voor een beleid dat beroepsziekten wil terugdringen, zijn dus goede cijfers nodig over het voorkomen van beroepsziekten. Hoewel het verplicht is alle beroepsziekten te melden, zijn sluitende registratiesystemen een illusie.
 

Ruim 3% van de werknemers zegt een beroepsziekte te hebben opgelopen die is vastgesteld door een arts. Beroepsziekten aan het bewegingsapparaat komen het meeste voor, naast psychische beroepsziekten, blijkt uit de Arbobalans 2018 van TNO.

Wat gebeurt er als bedrijfsartsen zelf te maken krijgen met een burn-out? Wie waarborgt hun gezondheid? Maxime de Jong, student sociale geneeskunde, deed er onderzoek naar en stuit op een opvallende gebrek aan data, mede veroorzaakt door onderrapportage.
 

Dat concludeert het Financieele Dagblad: ‘De cijfers sluiten aan bij onderzoek van het NCvB en het Coronel Instituut voor Arbeid en Gezondheid van Amsterdam UMC, dat in september naar buiten kwam. Daaruit bleek dat het aantal ziekmeldingen wegens psychische aandoeningen sinds 2013 is verdubbeld.’

Occupational Medicine heeft de kwalitatieve studie naar bevorderende en belemmerende factoren bij het vaststellen van beroepsziekten van het NCvB gepubliceerd en bevorderende factoren zijn bijvoorbeeld heldere case definities en besliscriteria voor beroepsziekten zoals in de NCvB registratierichtlijnen.