Het vaststellen van een beroepsziekte is niet altijd even eenvoudig. Klachten waarmee werkenden naar de bedrijfsarts komen zijn vaak aspecifiek en mogelijk werkgerelateerd, maar daarmee nog geen beroepsziekten. Gecombineerd met informatie over blootstelling aan risicofactoren in het werk kunnen deze klachten wél dienen als vroegsignalen van beroepsziekten en daarmee aangrijpingspunt voor preventieve acties. Als werk het probleem is van ziekte, is een behandeling niet de oplossing.

Beroepsziekten: voorkómen is beter dan behandelen

Bekijk de opname van de oratie ->

Eén van de meest gemelde beroepsziekten is de tenniselleboog. Een behandelopties bij langdurige klachten is injectietherapie. AIOS orthopedie Renée Keijsers en collega’s laten in hun RCT zien dat alleen gestandaardiseerde perforatie net zo goed werkt als het gebruik van autoloog bloed of dextrose in de behandeling. Bijzonder – ze heeft ook gekeken of de effecten anders zijn bij werkenden waarbij de pijn is ontstaan of verergerd door het werk– dat maakte (helaas) niet uit: 

Sinds de invoering van de nieuwe CAS-code R606 voor long-COVID-19 op 5 januari 2022 zijn meer dan honderd meldingen van long-COVID-19 gedaan. Half maart stond de teller op 117 meldingen door 61 melders. Het grootste deel daarvan komt uit de gezondheidszorg.

Met de toename van het thuiswerken door corona heeft een toenemend aantal werknemers te maken met het vervagen van grenzen tussen werk en privé. Dat kan bijvoorbeeld leiden tot het gevoel altijd snel te moeten reageren op digitale berichten (telepressure).  In de coronaperiode zijn tot half februari 34 meldingen van beroepsziekten geregistreerd met thuiswerken als risicofactor.