Het vaststellen van een beroepsziekte is niet altijd even eenvoudig. Klachten waarmee werkenden naar de bedrijfsarts komen zijn vaak aspecifiek en mogelijk werkgerelateerd, maar daarmee nog geen beroepsziekten. Gecombineerd met informatie over blootstelling aan risicofactoren in het werk kunnen deze klachten wél dienen als vroegsignalen van beroepsziekten en daarmee aangrijpingspunt voor preventieve acties. Als werk het probleem is van ziekte, is een behandeling niet de oplossing.

Beroepsziekten: voorkómen is beter dan behandelen

Henk van der Molen, hoofd van het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten, is benoemd tot hoogleraar etiologie en preventie van beroepsziekten. In zijn oratie op 8 maart schetste hij zijn ambities op het gebied van preventie. ‘Mijn ambitie is om risicofactoren in werk verder te ontrafelen en grote vooruitgang te boeken met haalbare en effectieve preventieve maatregelen voor werkenden en werkorganisaties.’

Sinds de invoering van de nieuwe CAS-code R606 voor long-COVID-19 op 5 januari 2022 zijn meer dan honderd meldingen van long-COVID-19 gedaan. Half maart stond de teller op 117 meldingen door 61 melders. Het grootste deel daarvan komt uit de gezondheidszorg.

Hernia heeft de literatuurstudie van de beroepsziekteregistratierichtlijn S001 Liesbreuk (Hernia Inguinalis) van het NCvB gepubliceerd getiteld Work-relatedness of inguinal hernia: a systematic review including meta-analysis and GRADE. Dit is een eervolle erkenning voor de kwaliteit die het NCvB probeert te leveren bij het zo goed mogelijk ‘evidence-based’ vaststellen van beroepsziekten.

Er is een nieuwe beroepsziekteregistratierichtlijn hernia inguinalis. Hierin zijn onder meer de nieuwe inzichten rondom de invloed van werk op het ontstaan van een liesbreuk verwerkt.