Het vaststellen van een beroepsziekte is niet altijd even eenvoudig. Klachten waarmee werkenden naar de bedrijfsarts komen zijn vaak aspecifiek en mogelijk werkgerelateerd, maar daarmee nog geen beroepsziekten. Gecombineerd met informatie over blootstelling aan risicofactoren in het werk kunnen deze klachten wél dienen als vroegsignalen van beroepsziekten en daarmee aangrijpingspunt voor preventieve acties. Als werk het probleem is van ziekte, is een behandeling niet de oplossing.

Beroepsziekten: voorkómen is beter dan behandelen

Henk van der Molen, hoofd van het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten, is benoemd tot hoogleraar etiologie en preventie van beroepsziekten. In zijn oratie op 8 maart schetste hij zijn ambities op het gebied van preventie. ‘Mijn ambitie is om risicofactoren in werk verder te ontrafelen en grote vooruitgang te boeken met haalbare en effectieve preventieve maatregelen voor werkenden en werkorganisaties.’

De noodzaak om grip te krijgen op kniebelastend werk neemt snel toe. Steeds meer werkgerelateerd ziekteverzuim wordt veroorzaakt door artrose van de knie. In 2025 zal artrose van de knie (gonartrose)  in de top 3 staan van veroorzakers van de werkgerelateerde ziektelast in Nederland met een geschatte toename met 78% ten opzichte van 2013 (TNO, Arbobalans 2016).

Het NCvB heeft een nieuwe registratierichtlijn opgesteld voor het vaststellen van subacromiaal pijnsyndroom (SAPS) als beroepsziekte. SAPS is een specifieke schouderaandoening die veroorzaakt kan worden door risicofactoren in het werk. Het systematisch literatuuronderzoek voor deze richtlijn is in het tijdschrift Occupational Environmental Medicine verschenen als editor’s choice en nu ook vrij downloadbaar.

De klinisch arbeidsgeneeskundige beoordeling, de maatschappelijke en juridische consequenties en de aanpak op bedrijfstakniveau. Deze aspecten van beroepsziekten door werken met toxische stoffen worden belicht tijdens de 35ste Heijermanslezing op 15 juni aanstaande.