Het vaststellen van een beroepsziekte is niet altijd even eenvoudig. Klachten waarmee werkenden naar de bedrijfsarts komen zijn vaak aspecifiek en mogelijk werkgerelateerd, maar daarmee nog geen beroepsziekten. Gecombineerd met informatie over blootstelling aan risicofactoren in het werk kunnen deze klachten wél dienen als vroegsignalen van beroepsziekten en daarmee aangrijpingspunt voor preventieve acties. Als werk het probleem is van ziekte, is een behandeling niet de oplossing.

Beroepsziekten: voorkómen is beter dan behandelen

Henk van der Molen, hoofd van het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten, is benoemd tot hoogleraar etiologie en preventie van beroepsziekten. In zijn oratie op 8 maart schetste hij zijn ambities op het gebied van preventie. ‘Mijn ambitie is om risicofactoren in werk verder te ontrafelen en grote vooruitgang te boeken met haalbare en effectieve preventieve maatregelen voor werkenden en werkorganisaties.’

De registratierichtlijnen voor melden beroepsziekten bij werkgebonden gehoorschade hebben we voorzien van een update.

Een dikke 7,5. Dat rapportcijfer krijgt het NCvB in een onlangs gehouden lezersonderzoek naar de jaarrapportage die afwisselend in gedrukte en digitale vorm, naar geïnteresseerden wordt gestuurd. Het uitgebreidere, gedrukte “Beroepsziekte in Cijfers” scoort een 7,7, de digitale versie “Kerncijfers Beroepsziekten” een 7,6.

Huid- en slijmvliesklachten worden in Scandinavië toenemend toegeschreven aan externe factoren in de (werk)omgeving, zonder dat de oorzaak duidelijk is. Ook in Nederland neemt de aandacht toe voor deze Idiopathic Environmental Intolerances (IEI).