Het vaststellen van een beroepsziekte is niet altijd even eenvoudig. Klachten waarmee werkenden naar de bedrijfsarts komen zijn vaak aspecifiek en mogelijk werkgerelateerd, maar daarmee nog geen beroepsziekten. Gecombineerd met informatie over blootstelling aan risicofactoren in het werk kunnen deze klachten wél dienen als vroegsignalen van beroepsziekten en daarmee aangrijpingspunt voor preventieve acties. Als werk het probleem is van ziekte, is een behandeling niet de oplossing.

Beroepsziekten: voorkómen is beter dan behandelen

Henk van der Molen, hoofd van het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten, is benoemd tot hoogleraar etiologie en preventie van beroepsziekten. In zijn oratie op 8 maart schetste hij zijn ambities op het gebied van preventie. ‘Mijn ambitie is om risicofactoren in werk verder te ontrafelen en grote vooruitgang te boeken met haalbare en effectieve preventieve maatregelen voor werkenden en werkorganisaties.’

Een dikke 7,5. Dat rapportcijfer krijgt het NCvB in een onlangs gehouden lezersonderzoek naar de jaarrapportage die afwisselend in gedrukte en digitale vorm, naar geïnteresseerden wordt gestuurd. Het uitgebreidere, gedrukte “Beroepsziekte in Cijfers” scoort een 7,7, de digitale versie “Kerncijfers Beroepsziekten” een 7,6.

Titel: Chronische vermoeidheidsklachten na een infectie met de ziekte van Lyme en Q-koorts: beroepsziekteregistratie als opmaat naar preventief beleid. De 30e Heijermanslezing vrijdag 8 november 2019 staat in het teken van de werkgebonden oorzaken en gevolgen van de ziekte van Lyme en Q-koorts. 
 

Het NCvB heeft een nieuwe registratierichtlijn opgesteld voor het vaststellen van subacromiaal pijnsyndroom (SAPS) als beroepsziekte. SAPS is een specifieke schouderaandoening die veroorzaakt kan worden door risicofactoren in het werk. Het systematisch literatuuronderzoek voor deze richtlijn is in het tijdschrift Occupational Environmental Medicine verschenen als editor’s choice en nu ook vrij downloadbaar.