Het vaststellen van een beroepsziekte is niet altijd even eenvoudig. Klachten waarmee werkenden naar de bedrijfsarts komen zijn vaak aspecifiek en mogelijk werkgerelateerd, maar daarmee nog geen beroepsziekten. Gecombineerd met informatie over blootstelling aan risicofactoren in het werk kunnen deze klachten wél dienen als vroegsignalen van beroepsziekten en daarmee aangrijpingspunt voor preventieve acties. Als werk het probleem is van ziekte, is een behandeling niet de oplossing.

Beroepsziekten: voorkómen is beter dan behandelen

Bekijk de opname van de oratie ->

‘De Tweede Kamer roept het kabinet op om te onderzoeken of parkinson kan worden aangemerkt als een beroepsziekte voor landbouwers. D66-Kamerlid Tjeerd de Groot diende daar een motie voor in die dinsdag door een meerderheid werd aangenomen. In de motie benadrukt De Groot dat een toenemend aantal onderzoeken een verband legt tussen de ziekte van Parkinson en pesticidengebruik en dat parkinson in Frankrijk al als beroepsziekte voor landbouwers geldt.

Kennisontwikkeling en meer maatschappelijke aandacht kunnen bijdragen aan het verbeteren van het vaststellen en melden van beroepsziekten. Tot deze conclusie komen onderzoekers van het Coronel Instituut voor Arbeid en Gezondheid in een onderzoek naar belemmeringen en oplossingen bij het vaststellen en melden van beroepsziekten.

Het NCvB heeft een nieuwe registratierichtlijn opgesteld voor het vaststellen van subacromiaal pijnsyndroom (SAPS) als beroepsziekte. SAPS is een specifieke schouderaandoening die veroorzaakt kan worden door risicofactoren in het werk. Het systematisch literatuuronderzoek voor deze richtlijn is in het tijdschrift Occupational Environmental Medicine verschenen als editor’s choice en nu ook vrij downloadbaar.