Het vaststellen van een beroepsziekte is niet altijd even eenvoudig. Klachten waarmee werkenden naar de bedrijfsarts komen zijn vaak aspecifiek en mogelijk werkgerelateerd, maar daarmee nog geen beroepsziekten. Gecombineerd met informatie over blootstelling aan risicofactoren in het werk kunnen deze klachten wél dienen als vroegsignalen van beroepsziekten en daarmee aangrijpingspunt voor preventieve acties. Als werk het probleem is van ziekte, is een behandeling niet de oplossing.

Beroepsziekten: voorkómen is beter dan behandelen

Henk van der Molen, hoofd van het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten, is benoemd tot hoogleraar etiologie en preventie van beroepsziekten. In zijn oratie op 8 maart schetste hij zijn ambities op het gebied van preventie. ‘Mijn ambitie is om risicofactoren in werk verder te ontrafelen en grote vooruitgang te boeken met haalbare en effectieve preventieve maatregelen voor werkenden en werkorganisaties.’

Het zes-stappenplan voor bedrijfsartsen voor het signaleren, diagnosticeren, melden en preventie van beroepsziekten is positief uit een eerste evaluatie gekomen. Dit blijkt uit een  evaluatierapport.
 

Wat gebeurt er als bedrijfsartsen zelf te maken krijgen met een burn-out? Wie waarborgt hun gezondheid? Maxime de Jong, student sociale geneeskunde, deed er onderzoek naar en stuit op een opvallende gebrek aan data, mede veroorzaakt door onderrapportage.
 

Ieder jaar krijgt het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten verschillende vragen via de helpdesk of een liesbreuk wel of niet door werk kan zijn veroorzaakt. Tot voor kort kon daar geen goed antwoord op worden gegeven omdat de kwaliteit van het beschikbare onderzoek onvoldoende was. Een proefschrift van de Deense Marie Vad heeft daar verandering in gebracht.