De diagnose

Zonder diagnose kan de aandoening niet als beroepsziekte worden gemeld.

De eerste acties bij het vaststellen van de aandoening/ziekte zijn het in kaart brengen van de ziekte, beschrijven en waar mogelijk objectiveren. Dit kan door eigen onderzoek en zo nodig door het opvragen van gegevens en overleg met huisarts of specialist om inzicht in de aard en het beloop van de aandoening te krijgen (van der Laan et al, 2010). De diagnostiek verloopt als volgt:

1. Hoofdklacht, reden van verwijzing in kaart brengen
2. Speciële anamnese
3. Algemene anamnese (evt. hetero-anamnese)
4. Lichamelijk onderzoek
5. Zo nodig laboratorium en/of beeldvormend onderzoek uit laten voeren
6. Differentiële diagnose opstellen
7. Afweging maken en diagnose stellen
8. Eventueel verwijzen naar een specialist om de diagnose te laten stellen

[collapse title="Lees meer en bekijk hulpbronnen:" collapsed="collapsed"]

Evaringskennis
De kennis van de unieke patiënt, het beloop van de ziekte bij andere patiënten en kennis zoals omschreven in medische literatuur (zoals genoemde hulpbronnen) bepalen de voorafkans (de kans dat een aandoening in een populatie voorkomt) op de ziekte of aandoening. Deze ervaringskennis (experience-based knowledge) lijkt minstens even belangrijk te zijn als boekenkennis en wetenschappelijk bewijs (Stolper et al., 2005). Ook collega’s kunnen daarom een waardevolle bron van informatie zijn om een uiteindelijke diagnose te stellen. Om transparant handelen te waarborgen is het van belang dat de bedrijfsarts keuzes en beslissingen die op intercollegiaal overleg zijn gebaseerd, eveneens documenteert.

Online richtlijnen:
NCvB: http://www.beroepsziekten.nl
NVAB: http://nvab-online.nl
NVVG: www.nvvg.nl
NHG: https://www.nhg.org/nhg-standaarden

[/collapsed]

De CAS-code

Om een beroepsziekte te kunnen melden, moet de CAS-code (Classificaties voor Arbo en Sociale verzekeringen) worden doorgegeven. Het stellen van een diagnose en het vaststellen van de CAS-code is dus van essentieel belang.

[collapse title="Bekijk hier hulpbronnen:" collapsed="collapsed"]

CAS-codelijst 2022 ( pdf )
Ook via de instructie en hulp bij het elektronisch melden kan de CAS-code worden geselecteerd, zie de informatie daarvoor via deze link naar het NCvB:
Invulinstructie online melden ( incl-codelijsten )

[/collapsed]

Klachten en ongevallen worden niet geregistreerd, bijwerkingen wel
Uitzonderingen van klachten zijn: Tinnitus (CAS-code H102), Rugklachten (CAS-codes L101 t/m L105), Jumper's Knee (L112), Fasciitis plantaris (L122) en Werkgerelateerde stemstoornis (R102). Voor deze gezondheidsklachten bestaan registratierichtlijnen (B002, D004, D007, D010 en J003), waarmee deze klachten wel als beroepsziekte kunnen worden vastgesteld en gerapporteerd.

[collapse title="Lees meer:" collapsed="collapsed"]

Het NCvB registreert alleen beroepsziekten. Gezondheidsklachten kunnen in principe niet geregistreerd worden. Een gezondheidsklacht wordt aangeduid met een CAS-code waarvan het eerste cijfer na de letter een ‘1’ is. Voor de uitzonderingen bestaan registratierichtlijnen (B002, D004, D007, D010 en J003), waarmee deze klachten wel als beroepsziekte kunnen worden vastgesteld en gerapporteerd.
Bedrijfsongevallen worden niet geregistreerd als beroepsziekte. Een bedrijfsongeval is een aan een werknemer in verband met het verrichten van arbeid overkomen ongewilde, plotselinge gebeurtenis, die schade aan de gezondheid tot vrijwel onmiddellijk gevolg heeft gehad. Bedrijfsongevallen moeten direct bij de Inspectie SZW worden gemeld als de werknemer aan de gevolgen overlijdt, in het ziekenhuis moet worden opgenomen of blijvend letsel overhoudt aan het ongeval. Niet het effect (de acute gezondheidsschade, letsel), maar de kort er aan voorafgaande plotselinge, ongewilde gebeurtenis bepaalt of er sprake is van een arbeidsongeval.
Een praktische onderscheid lijkt toch ook ‘acute medische gevolgen’ voor het ongeval (bijvoorbeeld een botfractuur na vallen van hoogte) en ‘latente, chronisch medische gevolgen’ voor de beroepsziekte (bijvoorbeeld PTSS na traumatische ervaring in het werk). Wat betreft beroepsziekten gaat het dan om niet-obligate gevolgen van de blootstelling. Een ongeval geeft bijvoorbeeld stress, en wanneer dit langer duurt dan het normale herstelproces, dan wordt het beschouwd als een beroepsziekte.
Bovenstaande geldt in het algemeen. Bij individuele casussen, dus met specifieke diagnosen en blootstellingen, kan de helpdesk worden geraadpleegd voor advies: https://www.helpdesk.beroepsziekten.nl/stel-uw-vraag.
Bijwerkingen van medische interventies die zijn gedaan in de context van werk, denk aan bijwerkingen jaarlijkse griepvaccinatie, worden in de praktijk ook als beroepsziekte beschouwd.

[/collapsed]