Een beroepsziekte is in Nederland als volgt gedefinieerd: “Een ziekte of aandoening als gevolg van een belasting die in overwegende mate in arbeid of arbeidsomstandigheden heeft plaatsgevonden.” (Arbeidsomstandighedenregeling Artikel 1.11. lid 1)
In principe kan in Nederland elke ziekte of aandoening als beroepsziekte geregistreerd worden. In Nederland bestaat er géén wettelijke erkenning van specifieke beroepsziekten. De afweging of er sprake is van een beroepsziekte wordt gemaakt door de bedrijfsarts of verzekeringsarts in de arborol. Deze artsen staan ingeschreven in een erkend specialistenregister. In tegenstelling tot veel andere landen kent Nederland géén lijst met erkende beroepsziekten.
Volgens de arbeidsomstandighedenwet (artikel 9 lid 3) en de Arbeidsomstandighedenregeling (artikel 1.11 lid 1-3) is de bedrijfsarts of verzekeringsarts in de arborol verplicht om beroepsziekten te melden aan het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten (NCvB). De (bedrijfs)arts verzamelt informatie voor een onderbouwde vaststelling van beroepsziekten op basis van anamnese, onderzoek en werkplekgegevens.
Deze meldingen dienen een cijfermatig en preventief doel, maar geen juridische erkenning.